W sprawach Złotówkowiczów, podobnie jak w sprawach Frankowiczów, podstawą dochodzenia roszczeń przez kredytobiorców są konkretne wady umowy. Sam wzrost raty kredytu nie daje podstaw aby kwestionować ważność umowy. Argumentem, który daje podstawę do stwierdzenia nieważności umowy złotówkowej jest wadliwość tzw. klauzuli zmiennego oprocentowania.
Nieważność umowy kredytu złotowego
Na czym polega klauzula zmiennego oprocentowania? Otóż w niektórych umowach kredytów złotówkowych, bank zastrzegł sobie możliwość zmiany wysokości oprocentowania, jeżeli wystąpi przynajmniej jeden z kilku wymienionych w umowie wskaźników. I tak poza klasycznym wskaźnikiem jakim jest Wibor, banki dają sobie możliwość zmiany oprocentowania w przypadku gdy:
- zmianie ulegnie rentowność bonów skarbowych lub obligacji skarbu państwa,
- gdy zmieni się średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem,
- np. zmieni się wysokość marży uzyskiwanej przez bank w odniesieniu do konkretnego kredytobiorcy.
Wyżej wskazane przykładowe wskaźniki są z całą pewnością nieobiektywne, nieostre i często nieweryfikowalne. Co istotne, w takich umowach jest wprost wskazane, że bank może zmienić wysokość oprocentowania gdy wystąpi zmiana chociażby jednego z wymienionych wskaźników, ale nie musi tego robić.
Co może zrobić bank z oprocentowaniem kredytu?
Zgodnie z umową może zatem wystąpić taka sytuacja, że wraz ze wzrostem wskaźników bank podnosi oprocentowanie, ale gdy wskaźniki spadają – bank nie obniża oprocentowania, bo zgodnie z umową kredytu, nie musi tego robić. Wysokość świadczenia kredytobiorcy uzależniona jest zatem od arbitralnej decyzji banku.
- Zmiana oprocentowania kredytu złotowego
- Umowa kredytu
Czy zapisy w umowie kredytu są zgodne z prawem?
Obserwowany obecnie wzrost raty kredytu złotowego z pewnością jest istotnym impulsem dla Złotówkowiczów, aby dokładnie przeanalizowali swoje umowy, pod kątem zapisów abuzywnych.
